
นิทานก่อนนอน เรื่อง เจ้าหนูเอาแต่ใจ
“แม่คะ อาหารที่แม่ทำมันไม่อร่อยเลย” เจ้าหนูเลอเลอ เริ่มผลักชามข้าวไปข้างๆแล้วพูดด้วยความไม่อยากกิน
“กินหน่อยลูก” คุณแม่เกลี้ยมกล่อมหนูน้อยเลอเลอ อย่างอดทน
“ไม่กิน ไม่กิน” หนูน้อยเลอเลอพูด แล้วเดินกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง
“ลูกคนนี้นี่” แม่ถอนหายใจอย่างหนักใจ
หนูเลอเลอ งอนแม่อยู่บนเตียง ในไม่ช้าท้องของเขาก็เริ่มร้อง
“กรู กรู กรู” “ถ้าต้องกินข้าวที่แม่ทำฉันยอมหิวดีกว่า” เจ้าหนูเลอเลอคิดในใจ
เจ้าหนูเริ่มสัมผัสท้องของตัวเองและทนกลืนน้ำลายเข้าไป
คราวนี้ท้องของเขาเริ่มร้องรุนแรงขึ้น
เขาพึมพำกับตัวเอง “ตอนนี้ฉันหิวมาก บางทีฉันควรจะหาอะไรกิน”
เขาลุกจากเตียงและมาเงียบๆที่ห้องครัว
ทำไมอาหารที่เขาคิดว่าไม่อร่อย จึงมีกลิ่นที่หอมมาก
เขาเริ่มกินและกินอาหารทั้งหมดในคราวเดียว หากเป็นช่วงเวลาปกติ เจ้าหนูน้อยเลอเลอคงไม่กินเร็วขนาดนี้
“อืม อร่อยมาก” เลอเลอลูบท้องอย่างพึงพอใจ และคิดไปถึงตอนที่เขาไม่พอใจและระบายอารมณ์กับแม่ สิ่งที่เขาทำนั้นผิดจริงๆ
ดังนั้น ก่อนเข้านอน เขาจึงค่อยๆ ยัดกระดาษแผ่นเล็ก ไปที่ประตูห้องของแม่
“แม่จ๋าหนูขอโทษหนูผิดเองและจะไม่ทำอย่างนี้อีก”
“อาหารของแม่ ช่างวิเศษที่สุดจริงๆนะคะ”
รักแม่ หนูเลอเลอ
ข้อคิดนิทานก่อนนอน เรื่องเจ้าหนูเอาแต่ใจ
สิ่งสำคัญที่สุดไม่ใช่อาหารอร่อยหรือไม่อร่อย แต่สิ่งสำคัญคือ ลูกต้องเรียนรู้ที่จะเป็นเด็ก ที่มีสติสัมปชัญญะ และไม่ทำให้พ่อแม่ต้องกังวล เสียใจ เด็กๆควรมีน้ำใจ กตัญญู พ่อแม่ต้องตรากตรำทำงานหนักอยู่นอกบ้าน เพียงหวังเพื่อ เด็กๆจะเข้าใจมุมของพวกเขา ไม่เอาแต่ใจ
แหล่งอ้าง
บทความแปลจากเวป qigushi.com
แนะนำนิทานอื่นๆ
