นิทานก่อนนอน นิทานเรื่องสั้น นกยูงจอมหยิ่ง

นิทานก่อนนอน เรื่อง นกยูงจอมหยิ่ง

สวัสดีคะเด็กๆวันนี้พี่พี่Heartsmom ก็มีนิทานก่อนนอนพร้อมข้อคิดมาฝากเด็กๆทุกคนกันเช่นเคยนะคะ ลองไปอ่านกันได้เลยะค่ะ

ในป่าแห่งนี้เต็มไปด้วยสัตว์น้อยน่ารักที่อาศัยอยู่รวมกัน พวกมันจะต้องมาเล่นด้วยกันทุกวัน ในหมู่พวกมันมีนกยูงตัวหนึ่งที่มีขนหลากสีสันและสวยงามมาก สัตว์เหล่านี้ต่างยกย่องให้นกยูงเป็นนกที่สวยที่สุดของที่นี่ เจ้านกยูงมีความสุขและภูมิใจมากที่ได้ยิน ดังนั้นมันจึงคิดว่าไม่มีใครคู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับมันมันไม่เคยสนใจสัตว์ตัวเล็กๆที่เดินไปเดินมาในป่า และทุกวันมันจะเชิดหน้าด้วยความภูมิใจในความสวยงามของขนตัวเอง

วันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวันนกยูง เดินไปในป่าอย่างช้าๆและกางขนของมันอย่างภาคภูมิใจ ในขณะนั้นก็ถูกสิงโต ที่กำลังหิวโหยตัวหนึ่งพบเห็นเข้า เจ้าสิงโตซึ่งไม่เคยเห็นนกยูงมาก่อน เมื่อเห็นขนนกยูงก็สงสัยว่ามันคือสัตว์อะไรทำไมถึงมีขนที่สวยงามมาก เนื้อของมันก็คงต้องนุ่มและอร่อยมากเป็นแน่ ดังนั้นเจ้าสิงโตจึงเดินตามประชิดนกยูงมาติดๆ ส่วนเจ้านกยูงก็ไม่ได้ตระหนักถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามาเลย

เมื่อได้จังหวะ ทันใดนั้นสิงโตก็กระโดดไปข้างหน้าและเหวี่ยงนกยูงไว้กับร่างของมันอย่างแน่นหนา ในขณะที่นกยูงตกใจมากมันสายเกินไปที่จะบินหนี นกยูงจึงร้องขอชีวิตสิงโตให้ปล่อยมันไป

เจ้าสิงโตได้ยินดังนั้นแล้วพูดกลับไปว่า “ข้าจะปล่อยเจ้าไปได้อย่างไรในเมื่อข้าไม่ได้กินอะไรมา 2-3 วันแล้ว”

เมื่อเห็นว่าคำอ้อนวอนเหล่านั้นไร้ประโยชน์ เจ้านกยูงจึงตะโกนเสียงดังออกไปอย่างสิ้นหวัง “ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

เจ้าเม่นที่อยู่ไม่ไกลจากตรงนั้นได้ยินเสียงตะโกนร้องเรียกขอความช่วยเหลือเข้าพอดี เจ้าเม่นนี่เปลี่ยนตัวเองเป็นหนามกลมทันที และกลิ้งไปยังแหล่งที่มาของเสียงร้อง ในขณะนั้นเองเขาก็เห็นเจ้าสิงโตอ้าปากกว้างกำลังจะกินเจ้านกยูงอยู่พอดี

เจ้าเม่นรีบพูดขึ้นว่า ท่านสิงโตเจ้าเขา ท่านเห็นไหมว่าขนของนกยูงนั้นสวยมาก ทำไมไม่ลองให้ฉันดึงขนสวยๆของเจ้านกยูงมาซัก 2-3 เส้นเพื่อนำมาทำพัดให้ท่านล่ะ

เจ้าสิงโตคิดว่าถึงยังไงเจ้านกยูงตัวนี้ก็หนีไปไม่รอดแน่ แถมข้ายังได้พัดอีก 1 ด้าม ดังนั้นเจ้าสิงโตจึงปล่อยกรงเล็บจากเจ้านกยูง เจ้าเม่นรีบตะโกนว่า “นกยูงรีบวิ่งหนีไปเร็วเข้า”

จากนั้นเจ้านกยูงก็รีบกระพือปีกบินหนีไป

เจ้าสิงโตโกรธมากหันกลับมาใช้เท้าตะครุบเจ้าเมน แต่ทั้งตัวของเจ้าเม่นคือ หนาม ทำให้เท้าของสิงโตถูกทิ่มแล้วเต็มไปด้วยเลือด สิงโตจึงใช้ปากกัดเจ้าเม่น ปากของมันก็ถูกหนามทิ่มเต็มไปด้วยเลือดอีกเหมือนกันเจ้าสิงโตไม่สามารถทำอะไรเจ้าเม่นได้เลย จึงต้องฝืนใจเจ็บและปล่อยเจ้าเม่นไป

หลังจากที่เจ้านกยูงเห็นสิงโตจากไปแล้ว มันก็รีบวิ่งเข้ามาหาเจ้าเม่น แล้วพูดว่า” ขอบคุณที่ช่วยฉันไว้ เมื่อก่อนเป็นเพราะฉันไม่ดีเอง ตอนนี้ฉันสามารถเป็นเพื่อนกับเธอได้ไหม” เจ้าเม่นยิ้มและพูดกลับไปว่า “ได้แน่นอน”

หลังจากนั้นเป็นต้นมา เจ้านกยูงก็ขจัดนิสัยที่ไม่ดีของตัวเองทิ้งไปเขากลายเป็นเพื่อนที่ดีกับสัตว์เล็กอื่นๆ ทุกตัวนับแต่นั้นมา

แหล่งที่มา
zu158.com