นิทานก่อนนอนสั้นๆ เรื่อง กระจกวิเศษของคุณยาย

กระจกวิเศษของคุณยาย

สวัสดีคะวันนี้พี่พี่ Heartsmom มีนิทานก่อนนอน มาฝากน้องๆอีกเช่นเคยนะคะ

ณ บ้านหลังหนึ่ง มีคุณยายที่แก่ชราคนหนึ่ง เธอมักจะสวมแว่นตาสีม่วงทุกครั้งที่อ่านหนังสือพิมพ์

เมื่อเจ้าเหมียวเห็นก็รู้สึกอิจฉา คิดอยู่ในใจว่า กระจกวิเศษของคุณยาย ช่างน่ามหัศจรรย์จริงๆ ถ้าฉันได้ใส่บ้างคงจะดีไม่น้อย

แต่ว่าทุกครั้งที่คุณยายอ่านหนังสือพิมพ์เสร็จแล้ว เธอก็จะเอาแว่นตาใส่กล่องและเก็บกล่องไว้ในลิ้นชักอีกที และลูกแมวตัวน้อยก็ไม่สามารถเปิดลิ้นชักอันนี้ได้

วันหนึ่งหลังจากที่คุณยายอ่านหนังสือพิมพ์เสร็จแล้ว และยังไม่ทันจะเอาแว่นตาเก็บเข้าในลิ้นชัก ก็ถูกคุณยายอีกท่านหนึ่งเรียกออกไป ในที่สุดแมวน้อยก็ได้โอกาส มันหยิบแว่นตาของคุณยายมาใส่ทันที

หลังจากใส่แว่นตาแล้วแมวน้อยวิ่งออกไปอย่างมีความสุข มันกระโดดโลดเต้นไปมา แล้วก็นึกสงสัยว่าวันนี้ทำไมประตูกำแพงถึงได้สูงจัง เจ้าเหมียวใช้แรงทั้งหมดที่มีกระโดดขึ้นไป หลังจากนั้นก็เกิดเสียงดังโครมคราม เจ้าเหมียวล้มลงกับพื้นอย่างแรง ตอนนี้เจ้าเหมียวรู้สึกว่ามันไม่สนุกเลยสักนิดเดียว

แต่แมวน้อยก็ยังคงสวมแว่นตาวิ่งต่อไปข้างหน้า และเริ่มสงสัยว่าวันนี้ทำไมถนนถึงไม่เรียบเอาซะเลย เดี๋ยวก็สูง เดี๋ยวก็ต่ำ จนเจ้าแมวน้อยเริ่มเวียนหัว

เมื่อเจ้าเหมียวเดินมาถึงต้นไม้ใหญ่ มันจึงหยุดพักสักครู่นึง เมื่อมันนั่งลงก็เห็นว่ามีสิ่งมืดดำใหญ่อยู่ด้านหน้า

แมวน้อยคิดในใจว่า “นี่มันตัวประหลาดอะไรกันนะ” เจ้าเหมียวตกใจรีบซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ทันที

สัตว์ประหลาดที่ว่านี้กำลังเข้ามาใกล้ขึ้นทุกทีทุกที เจ้าสัตว์ประหลาดตัวนี้ยิ่งมองดูยิ่งเหมือนลูกสุนัขแต่มันตัวใหญ่กว่าลูกสุนัขมากนี่นานี่มันสัตว์อะไรกัน แล้วเจ้าสัตว์ประหลาดที่ว่านั้นค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป

ตอนนี้เจ้าเหมียวรู้สึกหิวและกำลังต้องการจะหาอะไรกิน มันเดินไปที่รูหนู เมื่อมาถึงรูหนูมันก็เห็นหนูที่ตัวใหญ่มากมาก แมวน้อยคิดอยู่ในใจว่า โอ้โห ทำไมหนูถึงตัวใหญ่ขนาดนี้ ลูกแมวตกใจจนต้องวิ่งหนีไป แต่ก็นึกในใจว่าทำไมวันนี้ฉันถึงเจอแต่เรื่องแปลกๆ

ขณะที่แมวน้อยกำลังเดินทางกลับและกำลังคิดอะไรเพลินๆเกี่ยวกับเรื่องทั้งหลายที่เจอในวันนี้

ทันใดนั้นมันก็ชนกับต้นไม้ข้างทาง หัวของมันถูกกระแทกจนปูดโน และแว่นตาก็ได้หล่นลงพื้นจนเลนส์หลุดออกมา

และในที่สุดเจ้าแมวน้อยก็มองเห็นชัดขึ้นมาทันที มันคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ต้องเกี่ยวข้องกับกระจกวิเศษที่มันใส่แน่ๆหลังจากนั้นมันจึงเอาแว่นตากลับไปคืนคุณยาย

แมวน้อยค่อยๆวางแว่นตาไว้บนโต๊ะให้คุณยายอย่างเงียบๆ

เมื่อคุณยายกลับมาเขาได้มองไปที่แว่นซึ่งวางอยู่บนโต๊ะและมองที่รอยแผลบนหัวของเจ้าเหมียวที่มีรอยแผล ก็เข้าใจขึ้นมาทันที เธอลูบหัวเจ้าเหมียวอย่างเอ็นดูพร้อมกับพูดว่า แว่นตาไม่ใช่ของเล่นนะเจ้าเหมียว

แมวน้อยก้มหัวให้คุณยายอย่างรู้สึกผิด จากนั้นเจ้าแมวน้อยก็ไม่เล่นแว่นตาคุณยายอีกเลย

แหล่งอ้างอิง

Qigushi