
นิทานเด็ก กบน้อยกับแมลงปอ
สวัสดีค่ะเด็กๆวันนี้นะคะพี่ๆ มีนิทานใหม่ๆนะคะมาฝากน้องๆกันเช่นเคยนะคะ ไปอ่านกันได้เลยค่ะ
ในวันหนึ่ง เจ้ากบตัวน้อยกำลังร้องเพลงอยู่บนใบบัว ทันใดนั้นก็เห็นแมลงปอบินผ่านมา จึงถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยว่า “นี่ เพื่อนเอ๋ย ดูตาเล็กๆของเธอสิ วันหนึ่งเธอจับแมลงได้สักกี่ตัวกันล่ะ”
แมลงปอตัวน้อยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบอย่างนอบน้อมว่า “ประมาณ 30 ถึง 40 ตัวจ่ะ”
“เธอจับได้เพียงแค่นี้เองหรอ ถ้าอย่างนั้นก็อย่าบินไปมาแถวนี้เลย น่าอายเปล่าๆ”
เจ้ากบน้อยพูดอย่างโอ้อวด “ใน 1 วันฉันสามารถจับได้ 200 ตัวเลยนะ”

เมื่อแมลงปอรู้สึกว่าเจ้ากบน้อยกำลังดูถูกตัวเขาอยู่ จึงพูดขึ้นว่า “เธออย่าพูดโอ้อวดเกินไปนัก ถึงแม้ว่าเธอจะมีดวงตาโตใหญ่ แต่เธอก็ไม่สามารถทำอะไรศัตรูพืชได้ แต่ฉันสามารถจับแมลงพวกนั้นได้อย่างง่ายดาย”
“เธอพูดเหลวไหล” เจ้ากบน้อยโกรธจนตาโต มันกระโดดขึ้นเพื่อต้องการจับแมลงปอ
ในขณะที่เจ้ากบน้อยกำลังมองหาตัวแมลงปออยู่นั้น แมลงปอก็อยู่นิ่งตรงหน้าเขาโดยไม่ได้บินไปไหน แต่เจ้ากบน้อยกลับมองไม่เห็น
ในเวลานี้เจ้าแมลงปอตัวน้อยได้เคาะที่ศีรษะเจ้ากบเบาๆ “ว่าไงเจ้าเพื่อนเอ๋ย คิดกลับคำแล้วหล่ะสิ “
รู้หรือยังล่ะว่า “ตระกูลกบของเธอมีปฏิกิริยาตอบสนองช้ามากกับแมลงที่อยู่นิ่งกับที่ “
และตอนนี้เอง กบน้อยถึงเข้าใจว่า แท้จริงแล้วตัวเองก็มีข้อบกพร่องในบางเรื่อง เขารู้สึกละอายใจและพูดกับแมลงปอว่า “ฉันสำนึกผิดแล้ว”
แมลงปอพูดว่า ” เมื่อรู้ถึงข้อผิดพลาดของตัวเองแล้วรู้จักแก้ไขเป็นสิ่งที่ดี ถ้างั้นต่อไปเรามาแบ่งงานกันทำดีกว่า เธอคอยจับแมลงที่บินไปมา ส่วนชั้นจะจับแมลงที่อยู่นิ่งๆ พวกเรามาร่วมมือกันกำจัดศัตรูพืชกันเถอะ”
“ตกลงจ่ะ”
จากนั้นเจ้ากบน้อยและเจ้าแมลงปอต่างก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง
แหล่งอ้างอิง
qigushi.com
(นิทานแปลจากเวปจีน)
